SPIJSVERTERING, IMMUUNSYSTEEM EN EEN PARASIET.
Ik lees vrij veel omdat ik dat een prettig tijdverdrijf vind en omdat ik veel onderwerpen interessant vind om over te lezen. Ik heb ook de neiging om veel van wat ik lees een waarheid-kans te geven.
Dat veroorzaakt soms onrust als ik denk, ‘huh hoe dan?’ Tot een van mijn kinderen zei: “mam, je kunt ook denken ”misschien is het niet waar”. Dat is natuurlijk een open deur, maar het ging over onderwerpen die doorgaans als ‘waar’ worden aangenomen in onze maatschappij. Dan wordt het bijvoorbeeld gezegd door een wetenschapper of heeft iemand zijn gedachten over een alternatief idee dat mij aanspreekt in een boek gezet, maar strookt het toch niet met hoe ik dat ben gaan zien in de loop van de tijd.
Ik vond dat een geruststelling, dat je voor jezelf kunt zeggen, “misschien is het niet waar….” Je houdt uiteindelijk veel mogelijkheden open om tegen de waarheid aan te kijken maar op het moment zelf geeft het rust, ik kan er nog eens over nadenken, later, dat bevalt me wel. Dat speelt ook een rol in dit verhaal.
Begin dit jaar kwam de eigenaar van Noa in de praktijk. Ze wilde onderzoeken of homeopathie zoals ik dat inzet, iets voor haar hond zou kunnen betekenen. Ze had zelf al eens goede ervaring opgedaan met homeopathie en was benieuwd naar mogelijkheden voor haar hond. We spraken af om een oriënterend gesprek te voeren waarin ik mijn werkwijze met de ziekte-classificatie en LM ruikpotenties uiteenzette en we informatie over voeding, titeren en parasieten bespraken. Ze kon dan afwegen of ze met mij een behandeling voor haar hond wilde inzetten of dat ze er nog eens rustig over na wilde denken.
Na de algemene informatie vroeg ze om een behandeling voor haar hond Noa van vier jaar. Ze kon er niet goed de vinger opleggen, maar Noa was vrij regelmatig misselijk. Ze wilde dan niet eten, ging languit op de plavuizen liggen en moest dan meestal bij het uitlaten ook braken. In het begin, als pup was dat ook al zo. Ze kreeg toen vers vlees.
Ze is overgegaan op een hypoallergene brok, maar dat heeft eigenlijk niet zo goed geholpen. Omdat Noa zo gevoelig lijkt op de spijsvertering krijgt ze nog steeds vier keer per dag brokjes aangeboden waarbij ze vaak ‘s morgens geen trek heeft. Ze is nagekeken op wormen, die heeft ze niet. Behalve haar vaccinaties toen ze een jaar was, heeft ze ook geen chemische middelen gekregen.
Mijn idee, na allerlei studie, is dat de werking van het immuunsysteem onder andere afhangt van een gezonde darmflora en dat het spijsverteringsstelsel van een hond meestal het beste floreert bij vlees. Om de overgang naar vers vlees goed te laten verlopen zet ik daar een ondersteunende behandeling naast met homeopathie en kunnen we eerst eens kijken of het dier weer lekker gaat eten en het goed binnen houdt. Ik gaf aan dat ze er best eerst nog over na kon denken maar de eigenaar vond het een goed idee om meteen te beginnen.
De eerste stap bestond uit het geven van vers vlees (speciaal voor honden) en ook om van vier keer per dag terug naar twee keer per dag te gaan zodat het spijsverteringssysteem meer rust zou krijgen. De PH wordt hoger (zuurder) waardoor er ook meer ongewenste parasieten uit het systeem geweerd worden. Vanwege de gevoelige darmen adviseerde ik eerst heet water over het vlees te doen zodat de eiwitten minder rauw zijn en bij de overgang van brokken naar vlees beter worden verdragen.
Na ongeveer drie weken gaat het al erg goed met Noa, ze eet goed, braakt soms nog, maar houdt wel eetlust.
Intussen komt naar voren dat Noa ook erg gevoelig is voor alles wat er in huis gebeurt. Het is mogelijk dat stress ook mee speelt als ze overgeeft. Bij stress schakelt eerst de vertering uit. Bovendien verlaagt stress de algehele gezondheid. Ik pas de behandeling zo aan dat ze daar minder last van heeft en dan gaat het een maand lang erg goed. Ook haar oren, waar ze eerder meestal één keer per maand last van had, blijven rustig.
Dan valt ze wat terug. Moet vooral weer vaker overgeven. Mogelijk heeft het iets te maken met eten van de grond in het er naast gelegen weiland. Hoewel het vlees er goed in gaat, ze meestal vrolijk en energiek is, klopt er iets niet helemaal.
Het huis wordt intussen ook verbouwd en er zijn meer mensen thuis aan het werk dan normaal. Ik geef een meer acuut middel zodat ze de extra drukte van nu beter aan kan. Dat zorgt al voor verbetering en we gaan het aantal soorten vlees even terug brengen naar twee om een beter overzicht te krijgen. Het beeld blijft een beetje wisselend.
Een wormcheck wijst uit dat ze geen wormen heeft waarna ik de eigenaar vraag de ontlasting apart op Giardia te laten testen. En zie hier, deze boosdoener heeft zich weten te vermeerderen op een onbewaakt ogenblik. Giardia zit eigenlijk overal, maar het immuunsysteem kan dat meestal wel aan. Misschien heeft er in een weiland een extra portie gezeten of is er toch extra stress geweest waardoor het zich te veel heeft kunnen vermeerderen. Aan de ontlasting kun je nu ook goed zien dat het immuunsysteem hard aan het werk is om grip op dit probleem te krijgen, er zit slijm en bloed bij.
We hebben extra middelen op dit nieuwe beeld ingezet. Slijm en bloed wijst op een mogelijk probleem in de dikke darm. Verder een spagyriek middel dat het immuunsysteem specifiek tegen parasieten ondersteund en een kruidenmengsel over het vlees wat de darm onaantrekkelijk maakt voor Giardia. Twee al eerder ingezette remedies blijven ook in de behandeling om de spijsvertering en het mentale deel te ondersteunen.
Binnen drie weken is de ontlasting weer normaal, ze eet goed, is vrolijk. De extra middelen kunnen een aantal weken later weer gestopt worden.
Het immuunsysteem heeft de Giardia besmetting er duidelijk goed onder gekregen, maar Noa heeft nog ondersteuning van enkele middelen nodig tot ook de test van de ontlasting uitwijst dat de besmetting weg is en haar zelfvertrouwen voor lange tijd stabiel is gebleven. Zo blijft ze sterk en gezond. Het gaat inmiddels erg goed met Noa.
De eigenaar heeft in al die maanden alle vertrouwen gehouden in de mogelijkheden die Noa zelf in zich heeft en die we met homeopathie hebben versterkt. Ze heeft naar haar gevoel geluisterd, vragen gesteld, informatie bijgehouden over braken, ontlasting en onrust zodat we een goed beeld konden krijgen van de gevoeligheden van Noa. Ze zei regelmatig, het voelt goed zo, ik merk dat ze de goede kant op gaat. Ook toen deskundigen andere informatie gaven kon ze denken, misschien is dat niet waar…. Ik kan er altijd nog op terug komen, maar ik volg nu eerst deze weg. Zo kun je alle mogelijkheden open houden en kijken wat het beste uitpakt voor het dier op dat moment.
Lyke
Terug naar Home
Terug naar Inhoudsopgave