Als de nood het hoogst is, is de redding dan nabij?
Kan dan, wat al zo lang geweten wordt weer “naar eer en geweten” toegepast worden?
De boer, ploegt hij voort of beter niet?
Ik keek van de week wat documentaires en lezingen die me het idee gaven dat er misschien toch ….ik deel wat denkspinsels met jullie:
Boer zijn in hart en nieren. Houden van de grond, de gewassen de dieren en de natuur er omheen.
Je hebt geleerd hoe voedsel te verbouwen, uit overlevering, van theorie op school, van publicaties over onderzoek. Je hebt je gehouden aan regelgeving, aan economische “wetten” en je aan gepast aan de behoeften van de maatschappij en de wereld.
Je hebt gezien dat de waarheid van anderen lang niet altijd dezelfde is als die van jou. Dat theorie niet hetzelfde is als de praktijk.
Je weet dat het niet waar kan zijn dat je de grootste vervuiler bent, dat het niet waar kan zijn dat je méér vervuilt dan alle auto’s en vliegtuigen en bedrijven die hun vuil in de oceaan lozen.
Dat je immers steeds alert bent op het principe van de kringloop die je rond wilt krijgen op je eigen bedrijf.
Dan kom je erachter dat daar het probleem niet ligt. Maar dat het probleem er in ligt dat er een vervuilingsschuld is, dat er niet alleen maar steeds meer CO2 wordt uitgestoten, maar dat de capaciteit om koolstof op te nemen in de grond enorm is afgenomen en dat die daarom samen met de opname in de oceanen niet voldoende is om die schuld af te lossen.
Dat het niet juist de schuld van de boer is dat de bijdrage aan de opwarming van de aarde te groot is, maar dat het juist de boer is die als geen ander kan bijdragen aan de oplossing van het probleem.
De grond kan veel meer CO2 opnemen en gebruiken als zij gezond is, als het microklimaat in de grond wordt hersteld en uitgebreid. Dat kan door geen kunstmest, geen chemische bestrijdingsmiddelen geen gen-manipulatie, veel diversiteit aan gewassen en niet ploegen.
Dit kan niet overal van de ene op de andere dag want dan hebben we al snel niets meer te eten. Dat kan precies zo snel als dat de bodem zich kan herstellen en de boer zich kan aanpassen. Zo snel als dat het wortel-systeem zich weer heeft kunnen verbinden met de steeds groeiende schimmeldraden die, in symbiose met het wortelstelsel, koolstof opnemen en mineralen aan voeren voor de plant. Zo snel als de boer in de gelegenheid is dit, zonder op de fles te gaan, kan veranderen.
De boer kan zo als geen ander de opname van CO2 uit de lucht laten opnemen. Sneller dan wanneer landbouwgrond af te nemen kan het worden ingezet waar het voor bedoeld was. Juist het op de goede manier telen van voedsel, het buiten laten lopen van vee kan de grond herstellen.
Lange termijn visie, mogelijkheden creëren en aanmoedigen, kennis delen en uitwisselen, met vallen en opstaan weer de goede kant op bewegen. De boer de schuld geven omdat hij het probleem van de hele wereld niet van vandaag op morgen kan oplossen is een beetje onaardig en gaat niet helpen.
Bovendien kan iedereen zelf ook iets doen, immers elk stukje grond telt.
Samen met het inzetten op afname van uitstoot en vervuiling, uitbannen van plastic, zuinig omspringen met energie kunnen we iets betekenen door juist die wetenschap die uitlegt hoe de grond kan verbeteren in de praktijk te brengen.
Idealistisch? Of kan nu de nood het hoogst is iedereen weer veel meer naar eer en geweten dat doen wat helpt? De boer mag daarbij zijn ploeg wel in de wilgen hangen en met liefde naar eer en geweten zijn vak uitoefenen.
Kiss the ground uit 2020 ( staat op Netflix) en Mission Blue van Sylvia earl uit 2014 (netflix) laten vooral ook kansen zien. Dat inspireert.
Lyke