De koningspoedel die niet lekker werd

De eerste keer dat ik haar zag was ze hard en hoog aan het blaffen omdat ik haar erf op kwam lopen. Haar lijf was gespannen en ze voelde zich vervelend, alsof ze niks onder controle had. En dat paste niet bij haar.

Een paar weken geleden had ze zich heel raar gevoeld. Ze was wakker geworden en de hele wereld tolde. Ze kon niet opstaan en was alle controle over haar lijf kwijt. Na een poosje ging het weer, maar ze was de hele dag niet lekker geweest.

Die stomme Herdershond ook, wat moest die van haar, hij was niet aardig, dominant en hij hapte haar ook nog terwijl ze echt niks deed. Ze liep daar alleen maar in het bos samen met haar baasje en toen moesten ze het bruggetje over. Hij kwam van de andere kant. Ze probeerde snel voorbij te lopen, maar gleed een beetje uit en toen pakte hij haar in haar vacht, echt stom. Heus niet haar schuld maar ze voelde ze zich er toch naar over.

Eigenlijk was ze al een beetje meer gespannen geweest dan anders. Ze had het idee dat haar baasje niet helemaal gezond was en daar zenuwachtig over was. Nu begreep ze al wel dat het was mee gevallen, maar toch.

En dan gister had ze weer zo’n raar gevoel, alsof ze een beetje zweefde. Ze werd er misselijk van, bah.

Ik zag haar gespannenheid en hoorde het aan haar staccato blaf die maar niet op hield. Eindelijk ging ze wat verderop liggen maar stond meteen weer op toen haar baasje koffie ging halen. Een statige zwarte koningspoedel is ze. Heel gevoelig, heel slim, heel lief maar ze wil ook de boel graag onder controle hebben en houden en zich veilig voelen. Vroeger was het ook niet altijd fijn geweest, als andere honden of haar vroegere baas haar niet waardeerden, als ze haar geen tijd gaven om het te snappen, om te wennen, daar kon ze niet goed tegen. Daar zat ‘m nou ook net een beetje het probleem.

levendig, speels, oplettend, slim, gevoelig, echt een Koningspoedel.

De uitval als gevolg van de gestapelde stress had veel weg van een epileptische aanval. De uitval neem ik mee in de behandeling in de vorm van een spagyrisch middel.

Op de acute stress die eigenlijk door de Herdershond is veroorzaakt zetten we een poosje een acuut middel in zodat ze dit incident kan verwerken.

Maar het probleem zit hem ook in de bezorgdheid waardoor ze steeds onzekerder is geworden als het baasje weg gaat van huis, of ze alles wel goed doet. Net of ze niet meer stevig op haar eigen benen staat. Intussen is ze ook nogal gevoelig geworden voor geluid en eigenlijk is alles een beetje te veel. Ik richt de behandeling erop om dat weer in balans te brengen.

Dan gaat de spanning eraf en kan ze weer blij en met meer vertrouwen stevig op vier pootjes in het leven staan.

Na een week is er vooruitgang te merken. Eerst is ze nog moe en in zichzelf. Ze eet al wel veel beter en vindt het vlees wat ze nu krijgt ook veel lekkerder. Maar dan wordt ze rustiger en met wandelen is ze meer aanwezig en weer vrolijker.

Na een maand of drie is ze eigenlijk wel weer de oude, maar tijdens de vakantie gaat ze twee weekjes naar de oppas, niet het goede moment om het voorschrift te veranderen.

Toch wordt het tijd om de diepere oorzaak er ook bij te betrekken. Omdat ze graag controle wil hebben, tijd nodig heeft om aan verandering te wennen en heel gevoelig is voor wat er in haar omgeving gebeurt ga ik het middel wat daar bij past alvast één keer per week inzetten. Nog een poos later kunnen dan de andere middelen stoppen.

Op een bepaald moment komt er een datum waarop de middelen vervangen moeten worden voor een volgende potentie die het proces weer verder helpt. Omdat het al een hele poos zo goed ging besloot de eigenaar het zonder middelen te proberen. Ze bleef eerst wel goed in balans totdat de thuissituatie veranderde.

Ineens moest iedereen thuis werken, liep ze regelmatig in de weg, was er soms een gespannen sfeer in huis en kwam ze eigenlijk niet goed tot rust. Bij elk geluid of als er nog meer mensen binnen kwamen kon ze niet anders dan hard blaffen. Hoe kon ze het anders onder controle krijgen?

Als snel kwam de eigenaar met haar naar de praktijk om het probleem voor te leggen. Ik heb alsnog de vervolgpotenties voorgeschreven en binnen twee weken was ze weer helemaal zichzelf.

Waar ze eerst wel tien minuten heen en weer liep, mij niet aankeek, ver bij mij uit de buurt uiteindelijk ging liggen, zag ik al voor ze binnenkwam hoe ze veranderd was. Ze stond daar gewoon weer. Kwam vol vertrouwen binnen, uiteraard wel wat afstand houden want daar houdt ze van. Ze snuffelt vlak om me heen in alle kistjes en kastjes en komt midden onder tafel tussen onze voeten liggen. Tijdens het gesprek kijkt ze me vaak aan, alsof ze weet waar het over gaat. Thuis blaft ze bijna niet meer en wordt alles weer rustiger.